Suzies buitententoonstelling van zelfgenoegzaamheid
Zwoele Suzie neemt het exhibitionisme naar nieuwe hoogten en bevredigt zichzelf in het openbaar. Haar schaamteloze flitsende en provocerende handelingen maken haar de ultieme buitenslet, een echte exhibitionistische godin. Getuig van haar gedurfde vertoon van zelfliefde.
De brandende zon was geen partij voor Suzies onverzadigbare verlangen. Ze hunkerde naar de sensatie van exhibitionisme, haar vingers dansend over haar natte plooien in een ritmische vertoning van zelfgenoegzaamheid. Het park, meestal wemelend van kinderen, werd haar speeltuin toen ze haar innerlijke vixen omarmde. Haar vingers bewogen met geoefend gemak, streelden haar gezwollen lippen, elke aanraking stuurde golven van genot die door haar lichaam stroomden. Ze was een lust voor het oog, een publiek spektakel van vleselijk plezier, zich niet bewust van de potentiële toeschouwers. Haar gekreun galmde door de open lucht, een testament om haar wellust te omhelzen. Ze was ongegen, ongegeneerd, ongehoorzaam, haar lichaam kon geen visioen meer geven, haar gepassioneerde lichaam bereikte climax, haar eigen genot bereikte, het genot van haar exposisten die eenmaal een expositie hadden gehouden, het moment waarop ze haar wereld had laten zien, had ze opnieuw een expositieve show gegeven.
